O mes de santos é o mes de novembro e é o mes dos magostos. E como non, na escola xa estamos preparando todo para celebralo noso por todo o alto. Pechado o tunel do medo, chega a nosa amiga castañeira que nos informa que o vindeiro martes día 8 o colexio encherase de lume, castañas, carreiras e as caras con tisnaduras.
O mes de santos é o mes de novembro e é o mes dos magostos. E como non, na escola xa estamos preparando todo para celebralo noso por todo o alto. Pechado o tunel do medo, chega a nosa amiga castañeira que nos informa que o vindeiro martes día 8 o colexio encherase de lume, castañas, carreiras e as caras con tisnaduras. Os nenos e nenas deberán traer unha manchea de castañas amosegadas (cun pequeno corte), e roupa axeitada por se se manchan.
Samaín, palabra gaélica, non significa máis que fin do verán, principio do inverno. Na antiga cultura céltica o tempo de Samaín, especialmente a noite do 31 de outubro ao 1 e novembro, era o período máis importante do ano. Eran datas claves para se reunir nos camposantos, comer o ritual e comunal porco de samaín e concelebrar as farradas festeiras dos guerreiros. Era a noite máis perigosa do ano: as portas do outromundo abríanse nesas horas e as ánimas eran quen de vir visitar este mundo e aos seus moradores: tantas veces para render contas inacabadas.
Para afastar dos seus castros as perigosas ánimas defuntas e errantes adoitaban poñer no alto das muradas, ou encastradas nas paredes, as caveiras iluminadas dos inimigos mortos en campaña. De aquí, dos ritos e crenzas célticas ao redor da caveira, vén a tradición europea de facer caliveras na cortiza dos melóns, ou cabazos, ou calabazotes. Tradición que, grazas ás investigacións do profesor galego Lopez Loureiro, sabemos que se estende por toda a antiga xeografía céltica europea e concretamente para o caso de España, por todas as zonas con presencia do elemento céltico ben documentado. En Galiza atopámola en toda a súa xeografía, non faltando esta tradición en ningunha das súas bisbarras e aportando un folclore similar aínda que dándolles nomes diferentes: calacús polas Rías Baixas, caveiras de melón en Cedeira, calabazotes en Ortigueira, colondrosen Ourense...etc ( VIEIROS DA ESCOLA Nº 10, novembro de 2006).
Este curso e GRAZAS a todas e cada unha das familias colaboradoras, podemos volver a construir o tunel do medo.
Samaín, palabra gaélica, non significa máis que fin do verán, principio do inverno. Na antiga cultura céltica o tempo de Samaín, especialmente a noite do 31 de outubro ao 1 e novembro, era o período máis importante do ano. Eran datas claves para se reunir nos camposantos, comer o ritual e comunal porco de samaín e concelebrar as farradas festeiras dos guerreiros. Era a noite máis perigosa do ano: as portas do outromundo abríanse nesas horas e as ánimas eran quen de vir visitar este mundo e aos seus moradores: tantas veces para render contas inacabadas.
Para afastar dos seus castros as perigosas ánimas defuntas e errantes adoitaban poñer no alto das muradas, ou encastradas nas paredes, as caveiras iluminadas dos inimigos mortos en campaña. De aquí, dos ritos e crenzas célticas ao redor da caveira, vén a tradición europea de facer caliveras na cortiza dos melóns, ou cabazos, ou calabazotes. Tradición que, grazas ás investigacións do profesor galego Lopez Loureiro, sabemos que se estende por toda a antiga xeografía céltica europea e concretamente para o caso de España, por todas as zonas con presencia do elemento céltico ben documentado. En Galiza atopámola en toda a súa xeografía, non faltando esta tradición en ningunha das súas bisbarras e aportando un folclore similar aínda que dándolles nomes diferentes: calacús polas Rías Baixas, caveiras de melón en Cedeira, calabazotes en Ortigueira, colondrosen Ourense...etc ( VIEIROS DA ESCOLA Nº 10, novembro de 2006).
Este curso e GRAZAS a todas e cada unha das familias colaboradoras, podemos volver a construir o tunel do medo.
Qué sorte poder contar de novo con MIGALLAS TEATRO para deleitar ao noso alumnado do quinto e sexto curso de Educación Infantil na biblioteca da escola.
Actividade de contacontos, na que Bea e David, trouxeron unha manchea de fermosos contos. Os nenos e nenas estiveron abraiados e encantados. Non fai falla máis que miralos...
Os contos foron contados pero tamén cantados, pois David, trae o seu acordeón.
Qué sorte poder contar de novo con CONTACONTOS BEA CAMPOS para deleitar ao noso alumnado do quinto e sexto curso de Educación Infantil na biblioteca da escola. Todo grazas a campaña IMPÓRTANOS.
Actividade de contacontos, na que Bea e David, trouxeron unha manchea de fermosos contos. Os nenos e nenas estiveron abraiados e encantados. Non fai falla máis que miralos...
Os contos foron contados pero tamén cantados, pois David, trae o seu acordeón.
Moitas grazas polos vosos contos solidarios.
A campaña IMPÓRTANOS!
é unha campaña de sensibilización promovida polo “Consello Municipal de Cooperación Internacional e Solidariedade” que ten como obxectivo promover a reflexión acerca das relacións de interdependencia Norte-Sur e o paradigma de cidadanía global.
Unha campaña que pretende:
Poñer en valor a conexión entre o global e o local resaltando o carácter interdependente de ambas dimensións e insistindo nas interconexións entre pasado, presente e futuro para aumentar o coñecemento sobre a realidade do Sur e a realidade do Norte
Facilitar a toma de conciencia sobre as causas que explican a existencia da pobreza, da desigualdade e provocan que unha maioría da poboación mundial non poda satisfacer as súas necesidades básicas e careza de oportunidades e dereitos
E promover o compromiso para o cambio, a través da acción participativa (pensar globalmente, actuar localmente)
Unha iniciativa do Consello Municipal de Cooperación Internacional e Solidariedade, órgano colexiado permanente de participación e punto de encontro entre o Concello de Vigo e as persoas e asociacións sen ánimo de lucro que traballan no ámbito da cooperación internacional e a solidariedade entre os pobos, dependente da Concellería de Política Social.
Coa chegada do outono entramos no tempo do Samaín. Como en cursos pasados, as familias estades a traer cabazas decoradas na casa con aspecto de caveira. Lembrade que mañá remata o prazo de entrega de cabazas que formarán parte do noso...
TUNEL DO MEDO
Este venres, o alumnado poderá vir disfrazado con motivos desta festividade.
O alumnado do quinto e sexto curso de Educación Primaria, acompañados polos seus titores, asistiron hoxe á proxección do filme LITTLE BOY , no cine Salesianos, dentro do programa CINE ENSINO. Esta é unha película producida no ano 2015 por Alejandro Monteverde, é nela se conta a vida dun neno de oito anos apodado, 'Little Boy', debido a súa baixa estatura. O neno que padece problemas de crecemento, é ridicularizado e acosado polos seus compañeiros de clase e veciños, sen embargo, él non se sinte molesto, él está feliz porque ten ao seu pai ao seu carón.
Cando chaman ao seu pai para combatir na Segunda Guerra Mundial, o seu mundo desfaise. Facéndolle caso ao pastor da cidade, e grazas a súa fe, trata de rematar coa guerra e de traer ao seu pai de volta a casa.
Non houbo mellor inicio de proxecto que, traballar coa dáctilo
pintura ou pintura de dedos. Tódolos nenos e nenas de educación primaria, convertéronse
por un día en homes e mulleres da prehistoria, e aprenderon a descubrir o tacto
e espertaron a súa creatividade. Grazas ao contacto coa pintura, os nosos
alumnos e alumnas desinhibíronse e expresáronse pintando coas mans, dedas,
unllas,...
Houbo que protexer moito o laboratorio das artes da escola, e
algún manchou a roupa pero gozaron coa actividade na que mamuts, cervos, arcos,
frechas, siluetas de mans, petróglifos,... apareceron na obra de cada un deles.
A tarefa era sinxela, so tiñan que observar e debuxar.
Tamén tivemos que investigarse existían as pinturas e os pinceis. Claro que non existían, os artistas daquela época tiñan que fabricarse tódolos materiais. Utilizaban carbón, terra, sangue,... e para pintar utilizaban mechóns de pelo dos animais, pero xeralmente, utilizaban as súas mans. Tódalas pinturas realizadas no interior das covas coñécense polo nome de ARTE RUPESTRE. Naquela época os homes e mulleres protexíanse do frío e do ataque das feras en covas. As pinturas localizábanse nas partes máis profundas das cavernas. Nós, tamén fixemos a nosa cova rupestre, nela representamos bisontes, cervos, mamuts, osos e touros. Por certo, na nosa cova vive a TATARA TATARA AVÓA DE PICOLINDO. Fúchedes a saudala?
Cada año, o día 24 de outubro celébrase o Día da Biblioteca para homenaxear a esta institución cultural imprescindible nos nosos pobos e cidades, e por suposto, para recoñecer a extraordinaria labor que desempeñan os bibliotecarios e bibliotecarias na nosa sociedade, como axentes promotores da cultura en xeral, e da lectura en particular.
Esta celebración nace no ano 1997, por iniciativa da Asociación Española de Amigos del Libro Infantil, en lembranza do incendio da Biblioteca de Saraxevo durante o conflito dos Balcáns de 1992. Este ano, as autoras seleccionadas para elaboraren o pregón e o cartel conmemorativo foron Ledicia Costas e Elena Odriozola, Premio Nacional de Literatura Infantil e Ilustración 2015, respectivamente.
Neste pequeno fragmento da película de Roald Dahl, podemos descubrir que o interese pola lectura nace en cada un de nós.
Hoxe, a nosa mascota Picolindo, fixo unha visita aos nenos e nenas de educación infantil, e lles agasallou cos novos carnets, e levou as mochilas viaxeiras que rodarán polas casas de todos e cada un deles.
Os nenos e nenas da escola participaron no programa "O Sabor dá Aventura está no Mar" visitando o porto e a lonxa de Canido, e o Museo do Mar de Vigo. Esta actividade, ofertada dentro do PLAN PROXECTA "ALIMENTA-T BEN", está ofertada pola Xunta de Galicia e é de balde para o alumnado.
Os nenos e nenas NON puideron coñecer na lonxa de Canido o etiquetado do peixe, o sistema de poxa da lonxa, porque a chegada dos barcos retrasouse. O que si puidemos facer foi dar unha volta polo porto de onde viron as redes, as nasas, o raño e os distintos tipos de embarcacions.
A media maña disfrutaron dunha merenda mariñeira para despois seguir a visita no Museo do Mar onde visitaron o acuario e a exposición, vendo antigas embarcacions, bateas, coñecendo a salga, a conserva, a carpinteria de ribeira e os arpóns empregados na caza das baleas.
Grazas a doazón dunha fermosa estantería, este curso escolar quedou inaugurado un novo espazo na biblioteca...
O RECANTO DO CÓMIC
Os andeis indican aos lectores aos que vai dirixido. Os andeis máis baixos, corresponden aos alumnos e alumnas máis cativos da escola e a medida que subimos en andeis, subimos na idade dos lectores recomendada.
Picolindo tivo moito tempo este verán, e paseando polas rúas descubriu que VIGO É UNHA CIDADE DE COR. Este proxecto no que a nosa cidade leva incurso dous anos, fixo que a nosa mascota decidise que é tamén tiña que ter un lugar especial.
Fíxadevos!!!!!!
Agora so tedes que adiviñar, onde vai a conseguir que entre todos fagades esta gran obra de arte.
Hoxe, 13 de setembro celebramos o 100 aniversario do nacemento de Roald Dahl. Para os que queirades, temos na biblioteca unha pequena exposición da súa obra. Sobre él, facemos unha pequena exposición co traballo de todos vós.
No presente curso escolar, os nenos e nenas do Rocío, acompañad@s polos seus mestres e familiares convertiranse nuns verdadeiros
INVESTIGADOREs das ARTES A TRAVÉS DO TEMPO.
Da man da nosa mascota PICOLINDO, volveremos visitar moitos lugares do mundo para achegarnos a...
O MUNDO DAS ARTES
Viaxaremos no tempo a través da pintura, da escultura, da fotografía, do cómic, da danza, da arquitectura, do cine, do teatro,...
Para afastar dos seus castros as perigosas ánimas defuntas e errantes adoitaban poñer no alto das muradas, ou encastradas nas paredes, as caveiras iluminadas dos inimigos mortos en campaña. De aquí, dos ritos e crenzas célticas ao redor da caveira, vén a tradición europea de facer caliveras na cortiza dos melóns, ou cabazos, ou calabazotes. Tradición que, grazas ás investigacións do profesor galego Lopez Loureiro, sabemos que se estende por toda a antiga xeografía céltica europea e concretamente para o caso de España, por todas as zonas con presencia do elemento céltico ben documentado. En Galiza atopámola en toda a súa xeografía, non faltando esta tradición en ningunha das súas bisbarras e aportando un folclore similar aínda que dándolles nomes diferentes: calacús polas Rías Baixas, caveiras de melón en Cedeira, calabazotes en Ortigueira, colondrosen Ourense...etc ( VIEIROS DA ESCOLA Nº 10, novembro de 2006).
